Cafe Franselaan

Auteur: Wally

In het diepe westen van Rotterdam ligt de wijk Oud-Mathenesse, in de volksmond ook wel De Put genoemd. In de Put bevindt zich een lange brede straat, de Franselaan, alwaar twee Hollandsche kroegen dapper stand lijken te houden als dat dorpje waarin Asterix en Obelix zo’n tweeduizend jaar geleden vertoefden. Café Franselaan (de naam is bedacht door een kind, de winnaar van een kleurplatencompetitie, zonder overvloedige fantasie maar met gevoel voor locatie), is wat mij betreft  de mooiste van de twee.

De entree is al klip en klaar. Alvorens je via een verhoging naar binnen stapt, geven de stoeptegels aan dat je een kroeg betreedt. Je kijkt recht vooruit en ziet een biljartlaken. Een roer van een vroegere kapitein. Beeltenissen van boten en de haven. En kleedjes, veel kleedjes, Perzische kleedjes. Gokkasten. Een gestoffeerde bank uit de jaren zeventig. En planten op de tafeltjes. Het is er brandschoon, ook aan de bar. Hier heerst properheid. In harmonie met gezelligheid.

De barvrouw C. doet ons uit de doeken hoe deze kroeg is ontstaan. De kroeg is al een jaar of vijfenvijftig oud en zijzelf werkt er nu een jaar of tien. De eigenaar werkt er ook nog steeds en al veertig jaar onafgebroken. Bijzonder, ik vraag me af hoeveel kroegen in Rotterdam dit kunnen nazeggen. De sfeer is er huiselijk. Op vrijdag wordt er gekookt voor de stamgasten en is het er gezellig druk. Een echte buurtkroeg dus, waar zonder opsmuk het leven wordt geleefd.

Bijzonder is ook hoe deze kroeg zich heeft getransformeerd van een extern (buiten de privésfeer) verkerend bedrijf naar een verlengstuk van menig huiskamer. Door de jaren heen hebben vele Rotterdammers koperen ketels cadeau gedaan aan de kroeg. Ketels die schoongepoetst de kroeg versieren. Ook wordt er jaarlijks op kerstavond een foto gemaakt van de stamgasten bij de buiten opgetuigde kerstboom en wordt die foto opgehangen in de kroeg bij de andere jaarfoto’s. Een bijzonder moment moet dat zijn en voor de toevallige bezoekers die wij zijn een fascinerend beeld.

Soms duikt er sneeuw op, soms niet en mensen komen en gaan op de foto als de tijd verglijdt maar zich ook fixeert op en bevriest in het interieur van de kroeg. Waar zelfs de toiletten een stille getuige zijn van de bestendige tijd en dat in een wijk die zich transformeert tot een gebied vol Roemenen, Polen en Bulgaren. Toiletten die symbool blijven staan voor continuïteit en de wil van de Hollanders in de buurt dat alles blijft bij het oude, bij toen was geluk nog heel gewoon. Dus ja, je kan hier ook jenever bestellen. Een stadsmonument, deze kroeg.

Meer lezen/zien?

Een leuk stukje geschiedenis over deze vergeten wijk, tegen Schiedam aangeklemd.