Cafe Het Haantje

Auteur: Wally

Lombardijen is een jaren zestig wijk in het diepe zuiden van Rotterdam. Ga de snelweg onderdoor en je bent in Barendrecht. Toch is dit café in deze wijk, zo’n vijftig jaar oud al, een belangrijke plaats van herinnering voor het sociaal-culturele leven van Rotterdam. Hier kwam namelijk op zeer frequente wijze de (misschien na Rinus Michels) belangrijkste trainer in de geschiedenis van dé bloeitijd van het Nederlands voetbal (de jaren zeventig), Ernst Happel, drinken en kaarten.

Happel was namelijk van 1969 tot 1973 de trainer van Feyenoord en daarmee de eerste coach in het Nederlandse clubvoetbal die de Europa Cup I won. De Oostenrijker blies hier stoom af na een training met Moulijn en Van Hanegem, na een duel in de Europa Cup. Kortom, historische grond.

Toegegeven, Het Haantje teert nog op zijn verleden met parafernalia van het Feyenoord uit de jaren zeventig in het rookhok en een mooie megaposter van een huldiging op de Coolsingel (dat waren nog eens tijden). Ook vind je er een blijmoedig aandenken aan de winst van de beker in de jaren negentig. Maar dat betekent niet dat het een en al nostalgische kitsch is die het café siert. Nee, er is volop heerlijk (speciaal)bier. De kroeg is bezaaid met vlaggen van Oranje en reclame voor Schrobbelaer en Flügel.

Het eten, waar vermoedelijk op een dag als deze voornamelijk de omzet op teert, is ook niet te versmaden. Traditionele hap is namelijk wat de klok slaat, zonder dat het een moment tuttig wordt. Een overheerlijke schnitzel het Haantje staat op het menu. En heb je daar geen zin in, dan is ook een halve haan een optie. Het deed me goed smaken.

Toch knaagt bij mij ook wel iets aan deze kroeg. Ik mis een beetje de verlopen gezelligheid die een kroeg van deze leeftijd toch moet kunnen bezitten. Ook al snap ik dat in een omgeving waarin ook gegeten moet worden je mensen niet moet confronteren met ranzige geuren of een overdaad aan oldschool Feyenoord meuk, het toch enigszins engageren met dit roemrijke voetbalverleden voelt als hinken op twee gedachten.

Het klinische gevoel van een moderne kantine van een voetbalclub of een openbaar zwembad (waar je tussen het badderen door wat Crokychips kan eten) beklijft een beetje. Misschien heeft er een te grondige facelift plaatsgevonden, al houdt Hazes op de speakers er dapper stand, net als de loom op de vloer rustende hond van de buurtbewoonster die zit op haar barkruk.

Meer weten/zien?

Als je een beetje Duits spreekt, deze Oostenrijke documentaire over Happel gaat uitgebreid in op het verblijf van deze beroemde stamgast in Rotterdam.

Oude Nederlandse documentaire over Happel en zijn liefde voor dit café