Cafe Het Viaduct

Auteur: Wally

Wie dacht dat de ketencultuur iets is voor zuipende jongeren in de Achterhoek, komt met een bezoek aan Café Het Viaduct bedrogen uit. Op de grens van het volkse Oude Noorden en het nouveau riche bolwerk Hillegersberg, verborgen onder een—je raadt het al—viaduct, bevindt zich namelijk ook zo’n bouwwerk wat eerder doet denken aan een tijdig onderkomen dan aan een bestendig pand. Maar de feiten zijn anders, deze kroeg draait al een aardig tijdje mee en is zeer bekend onder dartminnend Rotterdam.

De dartssport. Sommigen noemen het een ordinair kroegvermaak. Anderen—waaronder ondergetekende—vinden die sommigen maar snobistische lui die duidelijk zelf nooit gepoogd hebben om pijlen in de richting van de trippel twintig te gooien. Want deze sport vraagt veel van zijn beoefenaars. Zelden gaat het gezegde schijn bedriegt zo zeer op als wanneer je een man van middelbare leeftijd, in weinig flatteuze outfit en met volgroeide bierbuik, routineus ziet slagen in het gooien van zestig punten in een beurt.

Deze atleten, die je fietsend langs de dode hoek van station Noord richting Hilligersberg geneigd bent achteloos te passeren, doen dit vaak moeiteloos. Als waren ze een orthodox kerkgenootschap dat al zo vaak bepaalde rituelen heeft bedreven, dat het feit dat ze zonder een blaadje met tekst de gezangen uit de mouw schudden ze niet eens meer opvalt. Maar goed, mij valt het wel op, want ik heb niet al die vlieguren aan training achter de rug. Al die uren van benodigde concentratie, van spontaan opwellende mindfullness zonder zelfhulpboeken erover te lezen of je spiritueel te bevredigen in India.

Pijl voor pijl, finish voor finish en dan nog beoefen je het met een keer in de week veel te weinig om qua niveau een beetje mee te kunnen. Ik ben zo’n krabbelaar die ook wel eens een pijltje gooit, maar de 501 leg hooguit eindig binnen dertig pijlen, op een hele goede dag, als ik op zijn minst al twee bier opheb om mijn trillende hand te beheersen. De echte helden, die kunnen het in 15 pijlen. Gelukkig heb ik met een studente Spaans, een beleidsmedewerker ten behoeve van de sociale sector en een psycholoog met rokerige stem mijn gelijken gevonden deze avond, waardoor ik toch nog wat potjes kon winnen in het gilde van de middelmatigen.

De avond valt als mijn eigen medespelers al beginnen af te druipen en ik op de barkruk plof. De mannen van het competitieve dartsspel spelen inmiddels onderling de (laatste) bierronde. Ik glimlach naar de barman, hij heeft ons goed verzorgd. De frituur was paraat om kleine snacks te leveren, dipbaar in mayo. De hond van hem chillt lekker achter de bar en lijkt op Loebas, die goedzak van een huisdier, woonachtig bij Donald Duck en zijn neefjes. En ik? Ik ga nog even naar het toilet. Tegeltjes bekijken.

Meer lezen/zien?

Like ook de Facebookpagina van dit gezellige dartscafé bij uitstek!

Filmpje van deze kroeg uit 2011