Eetcafe Bergpolder

Auteur:Wally

Waarom zou je alleen maar naar een café gaan op een groezelige avond? Je kan er ook gewoon belanden nadat je de hele dag de vergadertijgert hebt uitgehangen, de held van kantoorminnend Nederland, de voorvechter van papperassen, discussies, samenvattende constateringen en wat verder nog ter tafel komt. Dan is het nog maar het begin van de avond, maar wat dan nog. Met een Texelse Skuumkop en een huiskomend interieur om je heen verzorg je nog even die laatste mail via de wifi, terwijl je ogen glijden naar wat er met schoolkrijt op het bord is geklad. Geef mij maar een chili con carne mevrouw!

Het is rustig in deze kroeg. Een damessetje(de een getint en krullen, de ander praktisch kort kapsel) speelt een potje biljart, terwijl een oude man met pet en vergrootglas een poging doet om de krant te lezen. Wat andere alleenwonende mannen blijken ook navraag gedaan te hebben naar wat er nog te schaften is. Maar voor twee oostelijke Europeanen met een colaatje is het nog te vroeg. Een gast die er uit ziet als een gepensioneerde RET'ert (want hij heeft de outfit aan van een trambestuurder) beweegt ritmisch mee met het balletje dat hij omhoog probeert te houden op de flipperkast. En er schuifelt een stelletje binnen. Man in bomberjack. geblondeerde vrouw. Ze eet zwijgend haar sateetje op.

Waarom is het hier zo huiskomend (ja, ik ga er kokketerend een anglicisme in gooien) ? Het begint met de bruinigheid. Maar dan gaat het verder met de bestendige aanwezigheid van niet een, maar twee biljarttafels, inclusief dat bruine draaiknopensemble aan de muur voor het bijhouden van de score. Er is een pooltafel, maar er is ook een vers opgemaakt dartplateau met schilderingen van illustere koningen van het pijltjesgooigilde zoals Michael van Gerwen en de voormalige Haagse postbode (is niet iedere postbode inmiddels voormalig?) Barney. En er zijn verwijzingen naar onze glorieuze stad. Aan de ene kant van het café vergast men je op een groteske afbeelding van de Rotterdamse skyline. Aan de andere kant op een plakkaat met daarop het Feyenoord logo, een grote Kuip en erop geprint: Café Bergpolder. Blijkbaar heeft deze kroeg een ernstige behoefte om zijn territorium af te bakenen, als ware het een hond die voor dit doeleinde zijn urine enige dagen heeft opgespaard.

Maar dat geeft niet. Bergpolder heeft de frisheid van een moderne kroeg. Maar ook de nestwarmte van dat wat oud en bestendig is. Nu is het een eetuurtje voor de alleenstaanden. Maar als de avond begint te vallen en je niet meer de herfstige kleuren kan onderscheiden wanneer je naar buiten kijkt, dan wordt het hier ongetwijfeld gezellig. Ik ben hier weleens geweest om naar een voetbalwedstrijdje te kijken en de mannelijke jolijt spatte er vanaf. Dit café is echter nog veelzijdiger. Er schijnen karaokeavonden te zijn, elke maand. En de jaren tachtig muziek uit de speakers weet je te vertellen dat Dirty Diana van Michael Jackson nog niet dood is. Een aanrader dus, deze bar. Voor een slibtongetje op de dinsdag, of een angus burger, maar ook voor speciaalbiertjes en kijken met de mannen naar een goede pot voetbal op de daartoe dienende kijkbuis. Plakband voor de wijk, deze nette doch volkse tent aan de oh zo drukke Schieweg. Ik zou zeggen, blijf er even hangen, voordat je doorwandelt naar het centrum om de kunstzinnige 010-knapen en deernes te bekijken rond de Luchtsingel.

Meer lezen/zien?

De website van dit gezellige café vind je hier.

Café Bergpolder ligt aan de Schieweg. Daar was vroeger allemaal water, maar is nu allemaal gedempt, voor een gedeelte met puin van het bombardement. Vandaar het gezegde "eerst lag de Schie in Rotterdam, nu ligt Rotterdam in de Schie".