Cafe Bonaparte

Gastauteur: Listenborough

Vanavond is mij gevraagd u iets te vertellen over Cafe Bonaparte. De beheerder en initiator van deze website heeft mij gevraagd u deelgenoot te maken van mijn ervaring daaromtrend. Ik zal u direct van deze onrealistische verwachting af helpen. Ik zal u geenszins deelgenoot maken van mijn subjectieve belevenis aangaande een ervaring die in mijn geheugen is opgeslagen als `de Bona´. Want dat is het, ´de Bona´. Niet cafe Bonaparte, niet ‘de Napoleon’, niet de ´voor mijn part gaan we daar naartoe´. Neen. Het is de Bona. Dat is een feit. Ik zal u dan ook niet vervelen met een uiteenzetting over mijn ervaringen in ´de Bona´. Ik zal u  vervelen met feiten.

De Bona is een kroeg waar men niet heen gaat. Nog nooit heeft een levende ziel de woorden uitgesproken “zullen we anders effe naar de Bona gaan?”. Nee. De Bona, daar ga je niet heen. De Bona, daar beland je. Wanneer Rotterdam haar ogen reeds heeft gesloten. Wanneer iedere zichzelf respecterende kroeg haar personeel al heeft geinstrueerd geen geteisem, laat staan een klant, meer binnen te laten... Dat is het moment waarop je jezelf treft op de stoep voor ‘de Bona’. Van buiten lijkt het altijd gesloten. Maar wanneer je desalniettemin voor de deur staat en een vriendelijke, beleefde glimlach kunt tonen, zal hij zich voor je openen. 

Achter deze deur zul je het hart van Rotterdam treffen. Geen mensen die zich in een keurslijf laten plaatsen. Sterker nog, de mensen die je hier ziet laten zich niet definiëren. En dat is maar goed ook. Wanneer je in ‘de Bona’ staat, besef je je ineens hoe belangrijk het is dat je de vaardigheid hebt om niet meteen een oordeel te vellen over je medemens. Terwijl je je biertje rustig opdrinkt en voorzichtig om je heen kijkt of de dame die je aankijkt wel daadwerkelijk een dame is, raak je overmand door een waardering van je liberale ziel die nooit zal worden overtroffen bij welke nationale verkiezing dan ook. Hier leert men een ander te accepteren. Je wordt hier niet lastig gevallen. Je wordt hier net zo goed geaccepteerd. Want als je eerste biertje bijna op is, kom je erachter dat jij degene bent die hier apart is.

Wat mij betreft, maar ik beschouw dit meer als feit dan als mening, is de Bona als kroeg een soort concentraat van de Binnenweg. Vergeet die hippe clubs / zelf benoemde ‘relaxte’ cafe’s die zich bevinden aan het begin van de Nieuwe Binnenweg (bekeken vanuit Eendrachtsplein uiteraard). De Bona, dat is de Binnenweg, dat is Rotterdam. Geen gajes of geteisem. Geen asociale, intolerante autochtonen of allochtonen. Schei uit, daar gaat het toch niet om. In de Bona staan mensen een biertje te drinken. Deze mensen voelen zich prettig in ‘de Bona’. En daarom voel jij je ook prettig in ‘de Bona’. Je zult de mensen om je heen nog eens goed bekijken: “hoe natuurlijk ziet de haarlijn er uit? Wat een aparte knieën. Zie ik nou een adamsappel of niet?”. Vervolgens zul je merken dat je je niet bedreigd voelt door deze mensen die hier met jou in een kroeg staan. Je zult merken dat je het niet erg vindt dat het ruikt naar Pisang Ambon. En opeens ben je een biertje aan het drinken met allerlei mensen waar je je anders nooit onder zou scharen. En dan valt het kwartje. Dát is wat het betekent om in Rotterdam te wonen. Dan besef je dat er geen enkele andere stad is in Nederland die zo mooi is als Rotterdam.

Meer lezen/zien?:

Een optreden van Cilla in deze kroeg

Ook de Bonaparte heeft zijn struggles gekend. Maar is daar overheen gekomen.